Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Σαν κομήτης....

   Καιρό είχα να ανεβάσω κάτι... Άλλωστε από την στιγμή που δεν καταφέρνω να παρακολουθώ όλους εσάς που με στηρίξατε πάντα τόσο, ποιος θα έμενε να παρακολουθήσει πια το blog μου... Έκανα διάφορα πράγματα ως τώρα πάντως και πολλά συνέβησαν σε όλο αυτό το διάστημα. Δώσαμε παραστάσεις του "Μ(π)αλωμένου γάμου" σε καλοκαιρινή περιοδεία υπέρ τοπικών συλλόγων και κοινωνικών παντοπωλείων, πήρα μέρος και πάλι στους 100.000 ποιητές για την αλλαγή, έβγαλα την ψυχή μου σε κάποια ακόμα ποιήματα. Βρήκα προσωρινή απασχόληση, τελείωσα από εκεί, βρήκα αλλού, την έχασα... 

   Θα αρχίσω από σήμερα να δημοσιεύω τις ποιητικές μου δημιουργίες που δεν είδαν το φως εδώ στο blog αρχίζοντας από ένα ποίημα γραμμένο για την Μητέρα μου (όχι τυχαία το Μ κεφαλαίο), που περνά ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας,  πριν από λίγες μέρες και που τελικά ξάφνιασε και μένα τον ίδιο. Ελπίζω να σας αρέσει κι εσάς. Πάντα θεωρούσα ότι της χρωστάω πάρα πολλά. Ήθελα να της το πω και με τον δικό μου τρόπο... Με δυο ρίμες....

Στη Μάνα...

Είναι στιγμές που κι η ελπίδα μου στερεύει
λυγάει η ψυχή απ' της ζωής το βάρος
σαν μια βαρκούλα με καιρό που αγριεύει
και πουθενά δεν φαίνεται ένας φάρος...

Τότε σε σένα καταφύγιο εγώ βρίσκω
σε σένα που είσαι η Παναγιά η δικιά μου
λουλούδι εγώ απ' το δικό σου μίσχο
Μάνα εσύ πάντα και αέρας στα φτερά μου.

Κι αν πια κοντεύω τα πενήντα να πατήσω
τώρα που ανάγκη από μένα έχεις εσύ
στο στήθος σου γλυκά θε ν' ακουμπήσω
σαν νά 'μουνα ξανά μικρό παιδί...

Παρηγοριά για νά 'βρω και κουράγιο
όσο κοντά μου εσύ ακόμα ζεις
μάνα δροσιά μου εσύ, μάνα μουράγιο
στήριγμα ακόμα της δικής μου της ζωής.

Αργοναύτης
Βόλος 20/10/2012

7 σχόλια:

  1. Υπάρχουν κάποιοι που σε ψάχνουν...
    και θα σε ακολουθούν όσο και αν αργείς..

    Εύχομαι να είναι περαστικά στη Μάνα σου!
    Το ποίημα συγκινητικό!!!

    Χάρηκα που έμαθα νέα σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μανούλα μου γλυκιά πολύ χαίρομαι που είσαι εδώ και που έβγαλες βιβλίο!!!! Το ποίημα και για σένα... Η μανούλα μου φεύγει... Καρκίνος στον εγκέφαλο... Φεύγει και δεν μπορώ να κάνω τίποτε γι αυτό....

      Διαγραφή
  2. Δύσκολο Agelos.... Δύσκολο... Μα η ευχή σου για καλό... Να είναι ως το τέλος ασυμπτωματική σε άσχημες παρενέργειες φαρμάκων και της ίδιας της ασθένειας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σπύροοοοοοο
    ξαφνιάστηκα που είδα αναρτήσεις σου που δεν είχα πάρει χαμπάρι.
    Απο τη μια χάρηκα...ΠΟΛΥ! απο την άλλη λυπήθηκα κι ακόμα περισσότερο που διαβάζοντας την απάντηση στην Αντιγόνη διαπίστωσα οτι είμαστε ομοιοπαθείς...μόνο εγω σε γένους αρσενικού,αλλά το ίδιο λατρεμένου. Δυστυχώς...
    Κι εύχομαι απο την καρδιά μου νάχουν κι οι δυο ήρεμο και αξιοπρεπές τέλος.Εγω δε μπορώ να γράψω στίχους,ούτε καν να τον ευχαριστήσω για ο,τι έκανε για μένα(για μας.Κι έκανε πολλά) γιατί αναπόφευκτα θα σπάσω και δε θέλω να καταλάβει.Προσπαθώ να βγάλω ο,τι αισθάνομαι μέσα απο τούτο το μέσο κι ας μη τα διαβάσει ποτέ.
    Καλό βράδυ αγαπημένε φίλε,να ξέρεις οτι ΛΕΙΠΕΙΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαρά μου εσύ πασίγλυκη! Πόσο σε νοιώθω... Η ευχή σου ευχή μου και για τους δυο τους... Καταλαβαίνω το πρόβλημα να εκφραστείς αλλά ίσως πρέπει να του πεις πριν φύγει...
    Να ξέρεις ότι με συγκίνησες αφάνταστα με τα λόγια σου... Μου λείψατε όλοι σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. είχα καιρό να δώ αναρτήσεις σου και έπεσα σε αυτήν. Τι άλλο να πω παρά κουράγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή