Ονειροπαγίδες
Θα
στήσω ξόβεργες πολλές
όνειρα
για να πιάσω
τι
χαλεπές είν' οι εποχές
και
πως να τα προφτάσω.
Είναι
καιροί που τα όνειρα
ξεφεύγουν,
δραπετεύουν,
σαν
ξωτικά παμπόνηρα
τριγύρω
μου χορεύουν.
Και
πια δεν έχω αντοχές
ξωπίσω
τους να τρέξω,
τι
χαλεπές είν' οι εποχές
και
μ' άφησαν απ' έξω...
Παρόλο που μιλάει για χαμένα όνειρα... το ποίημα σου εγώ το διάβασα με αρκετά ελαφριά διάθεση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως είναι λίγο παιχνιδιάρικο...
Μπορεί να φταίει και ο τίτλος...
Γενικά θυμίζει ένα κρυφτούλι... που είναι παιδικό παιχνίδι και χαρούμενα...
Αλλά είμαι σίγουρη πως ακόμη κι αν χάσεις πολλά όνειρα λόγω χαλεπών εποχών... όλο και κάποια θα πιάσεις σαν πεταλούδα σε απόχη...
Καλή μου φίλη Φλώρα, το ποίημα αυτό γεννήθηκε από μια φράση που πέρασε από το μυαλό μου σήμερα καθ' οδόν για την παρουσίαση του βιβλίου μιας φίλης, της Χρυσούλας Παπαευαγγέλλου, Ονειροθυρίδα... Αυτή η φράση έγινε οι δυο πρώτοι στίχοι της πρώτης στροφής... Μετά το υπόλοιπο βγήκε κατά την διάρκεια της παρουσίασης σκεφτόμενος πόσο δύσκολο είναι να ονειρεύεσαι στην εποχή μας, αλλά και πόσο πρέπει να κυνηγάμε τα όνειρά μας ακόμα και από το περιθώριο της ζωής όπου με έριξε η ανεργία τώρα... Κουράστηκα αλλά ψάχνω τρόπους να μην σταματήσω να προσπαθώ να πιάσω όνειρα... Ευχαριστώ για την ευχή σου...
ΔιαγραφήΑχ, Σπύρο μου... τέτοιες που είναι οι εποχές, καλύτερα να μένουμε απ' έξω...Καλύτερα στα όνειρα!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
Εύα μου γλυκιά.... Ναι... καλύτερα απ' έξω....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να σου πω ότι σε συνάντησα στης Αντιγόνης.
Στης Αντιγόνης που την θεωρώ ξεχωριστή.
Έτσι σκέφτηκα να σε επισκεφτώ και βλέπω ότι δεν έχασα. Έριξα μια ματιά στα ποιήματά και τα ενδιαφέροντα σου και πραγματικά γέμισα τρυφερότητα από την ευαισθησία σου.
Είναι δύσκολο σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς να μπορούν οι άνθρωποι να συνεχίζουν να δημιουργούν, να μπορούν να ξεχωρίζουν το δικό τους Ωραίο και να παλεύουν γι΄αυτό.
Δεν πολυασχολούμε πλέον με το διαδίκτυο, αλλά από τους καλούς παλιούς φίλους περνάω για μια καλησπέρα και για να αφήσω ένα κουτί με σοκολατάκια χειροποίητα παρακαλώ εκεί στην άκρη στην κομόντα.
Και έτσι γνώρισα και εσένα.
Να είσαι καλά και χάρηκα "δια την γνωριμίαν".
Με γέμισες χαρά και συγκίνηση! Η Αντιγόνη μας με ενέπνευσε και με ανέδειξε στα πρώτα βήματα εδώ μέσα όταν αναδημοσίευσε μια ιστορία μου "Το καθωσπρεπισμού τίμημα" που έγραψα χάρη στην "Ελένη" της... Της το χρωστώ... Έρχομαι και εγώ για επίσκεψη!
Διαγραφή